Herbestemming van gebouwen toegespitst op jongere bouwkunst in het bijzonder industrieel erfgoed. De hele winter van 96-97 was ik er mee bezig, eindelijk zou er dan een diktaat verschijnen over de methodische aanpak van leegstaande monumentale gebouwen.

Waarschijnlijk alleen nog antiquarisch verkrijgbaar!

In 2000 laat ik nog een herdruk verschijnen bij de Restauratieopleiding in Utrecht.

Door het OHG-model te koppelen aan het (nieuw)bouwproces kon een aan de bouwpraktijk gekoppelde werkwijze ontstaan om nieuwe funkties in oude gebouwen te ontwerpen. Doordat de behoefte aan deze methodiek zich vooral bij (beschermde) monumenten manifesteerde werd in het proces tevens een stap toegevoegd waarin de cultuur-historische waarden meegewogen konden worden.
Deze groep gebouwen zou ook om speciale aandacht vragen op constructief en bouwfysisch gebied, waardoor ook door anderen weer speciefieke onderzoeken voor renovatie van constructies en gevels noodzakelijk bleken. Daarnaast werd tijdens de PIE-periode een idee uitgewerkt om voor het specifieke vraag- en aanbod probleem van lege monumenten een Pandenbank op te richten (SpaBIE), uiteindelijk zou dit leiden tot de oprichting van BOEi.
Nu BOEi inmiddels bijna 20 jaar bestaat kun je zien hoe de profetische woorden van mijn kollega Jos Naalden waarheid zijn geworden: "Ik draai de kubus net zo lang tot ik zie wat je er nog meer mee kan doen" of woorden van gelijke strekking. Dat is precies wat BOEi doet en doordat zij ook over de financiële middelen beschikken kunnen zij zelf de initiatieven ontwikkelen.
.