| Bonifatiuslyceum
Het was een indrukwekkend moment: op de fiets door de poort aan het Achter St. Pieter naar (het oude gebouw van) het St. Bonifatiuslyceum om toelatingsexamen te doen in 1956 (mijn vader had eerst ideeën om me naar St. Louis in Amersfoort te sturen). Echter de eerste twee jaar waren we 'veroordeeld' tot het gebouw aan de Abstederdijk. De school ging om tien voor half drie uit en om vier uur kon ik dan net mijn huiswerk af hebben als Gerard uit school kwam (hij moest de zesde klas over doen).
We maakten er al een beetje een zootje van: puddingbroodjes tegen de zwarte natuursteen gevel van Do Schat of klieren bij de melkboer. Met Domien Verwer met de passer vogelpik op de grond onder de bank (die school had nog gewoon houten vloeren, planken dus. Het was Kooijman -de bekeerde dominee, zoals dat heette- zag het, kwam op Domien af haalde uit en ik schoof uit de bank en trok Domien achter me aan: hij raakte hem net niet). Tussen de middag mochten we eerst binnen eten en dan moesten we naar buiten, maar het was de sport om je binnen te verstoppen en dan zakjes water uit het raam te gooien. Eén keer ging het fout toen gooide Jan de Rooij (hij wist dat nog in 2007) een zakje precies op de auto van van Welsem, hij kwam naar binnen, zag hem, pakte zijn brilletje van zijn hoofd en gaf hem een draai om zijn oren: die zat. Van het eerste jaar is een klassefoto (1HBS).
Hazelzet komt Frans geven, nog niet afgestudeerd volgens mij ("Ik weet een prachtige bijnaam, maar wie ik het hoor zeggen vliegt er gelijk uit". Niemand vond het nog leuk en ik heb het nooit iemand horen zeggen). Later heette hij gewoon Theo en zouden we nog (Franse) kontakten onderhouden. Hij overlijdt in 2007 en is begraven in Malauçène. Uitwisselingsprogramma
Er is een aantal malen sprake van een weekenduitwisseling. Han en ik naar de Händelstraat en Bert naar de Leidseweg. Daardoor zijn er ook foto's over en weer van. Een lokaal uitje was het kersen eten achter Den Hommel, waar later het zwembad gebouwd is. Op de d8-films is te zien dat we ook wel eens met drie tegelijk op de Leidseweg waren. Buiten spelen
Han ging naar het Christelijk Lyceum dat om de hoek gebouwd was. Ik weet nog hoe boos we waren want tijdens de bouw kwam een hek langs de Leidseweg. Dat was het definitieve einde van het Suikerterrein: Eerst de Jaarbeurs, de Graadt van Roggenweg met de flats en tenslotte de Koningsbergenstraat (nog even Suikerterreinstraat) met het Christelijk Lyceum. We hielden alleen aan de overkant van de school nog een groot gras-, annex trapveld over. Dat was zo'n knollenveld, dat we vaak bij de garages voetbalden. Ook wel bij het Chr. Lyceum, als dan de bal op of over het dak vloog moesten we door het hek: wij konden er net door heen (11 cm tussen de punten!). In de verte waren de achterkanten van de huizen aan de Krügerstraat, wij hadden daar ook een tuin uitgang (gemaakt). Een ander aantrekkelijk 'speelterrein' was het nieuwe jaarbeurskompex in aanbouw en later toen het klaar was: hup, over of onder het hek door en we waren binnen: het bekende folders verzamelen is toen begonnen. Een andere uitvinding was het voorruitenwassen op het parkeerterrein, aardige bijverdienste en onkontroleerbaar voor thuis, tenzij je zakken leeggemaakt werden als je broek in de was moest. De nieuwe flats aan de Graadt van Roggenweg -een speeltuin tijdens de bouw- leverde ook nieuwe vrienden en kennissen op. Zelfs in de familiesfeer: de fam. Kranenburg toen uit Oostburg afkomstig, kwam er ook wonen. Hij was tijdens de bouw (gemeente)opzichter geweest. Waar dat al niet toe zou leiden. Nadat in 1954 de Graadt van Roggenweg was geopend, werd het verkeer daarlangs geleid. Er werd daarna riolering aangelegd in de Leidseweg. Maandenlang(?) een diepe sleuf voor de deur. Han valt er een keer in. Het wordt daarna ook veel stiller op de Leidseweg, immers voordien was het de uitvalsweg. Nu wordt de draaibrug ingericht alleen voor fietsers. In 1956 werd ook de Weg der Verenigde Naties geopend. Vroeger lagen op de plaats van de Weg der Verenigde Naties weilanden en het sportcomplex Welgelegen. Het Kanaleneiland werd een groot opgespoten zandgebied met gevaarlijk drijfzand: daar kon je dus spannende avonturen beleven. Gerardje is nog eens verzakt, ik heb hem uit moeten 'graven'. Ergens komt ook Kampong uit de lucht vallen. Ik denk via mevr. Voors (woonde om de hoek van de Händelstraat) een kennis van tante Jo: Han op hockey en ik op voetbal. Gerard zou ook nog, maar toch niet. De onderlinge kontakten worden daardoor ook minder. 's-Zomers werd het later cricket: daar heb ik nog korte hoogtepunten mee beleefd: door de bal ver uit te slaan kon je eindeloos runs lopen. Op een van de zomervoetbal tournooien kreeg HFC het predikaat Koninklijk (KHFC). Ik heb daar nog een mooi doelpunt gemaakt, direct uit een (linker) hoekschop in de linkerbovenhoek; een mooi draaiballetje (hè, Cruyff). (Na het seizoen 1960-61 stop ik er mee: Als aanvoerder van de B-junioren en vaste invaller bij de A). Dit overlapt de volgende periode in de Händelstraat. 14-17 jaar (1959-1961) Händelstraat 14
Deze periode, waarin de school een centrale plaats inneemt, begint in de Händelstraat (vanaf winter '58-'59) in het kleine zijkamertje boven de voordeur. Een opklapbed, een kastje (?) en een opklaptafel (ontwerp SchSR): smal en breed. Naar ontwerp van SchSR maakt Oom Henk de boekenkast in de voorkamer en wordt de deur vervangen door een raam. De gang, ramen en deuren worden geschilderd en op de overloop boven worden Colovinyl tegels gelegd. Voor de keuken maakt hij een soort buffetkast (die staat nu in Spanje). Oom Henk was opeens aangespoord door mijn vader denk ik een grote knutselaar! HBS-tijd
De derde klas van het Boni aan de Kromme Nieuwe Gracht, de echte school, daar had ik immers ook toelatingsexamen gedaan indertijd! In die klas ontstonden pas echte vriedenclubjes. Cor Okkerse en de Cothense 'scene' (van Engelen -speelde gitaar- Eberhard Kronenburg -sliep vaak in de klas vanwege zijn feestende leefstijl. Eens zijn we onder de Engelse les op initiatief van de lerares allemaal de klas uitgeslopen, deur dicht en hij bleef doorslapen, totdat we op de deur klopten). Leo Derks -werkte toen al in het weekend in de Biltse Hoek- maakte het al bont: op zijn initiatief trokken we naar Galerie Modern als speelplaats. Of V&D, waar we uren verbleven in de kleine platenafdeling achterin, waar we wegens geldgebrek losse spindeltjes (zie VK090996) kochten die stuk voor stuk ingepakt werden. En vergeet Automatiek de Vaal in de schoolpauzes niet! Vroeger ging ik daar met mijn moeder naar toe: Chocomel met slagroom. Maar nu rausden we daar zoveel mogelijk kroketten tegen zo weinig mogelijk kwartjes. Ook de verhalen over de jazzkelders gingen de ronde doen, maar daar mocht op school niet over gesproken worden.
Er vloog ook nog wel eens een inktpot door de klas die tegen de muur landde, of door de lessenaar trappen, maar de volgende dag gauw zelf repareren. Schuine bakken waren op die school erg verboden. Wat een huichelaars; die Feldbrugge opgestookt door de moderator (!) Wierink.
Ik denk dat toen ook langzamerhand feestjes bij mijzelf thuis (1x; foto's) en bij anderen ontstonden. Bij Martin, bij de fam. Brok, bij Ans v.d. Berg (Zwembad Mooi Zeist), bij André van Rest, die nam afscheid, ging emigreren naar de USA [mail op 20 maart 2005 verzonden; in aug. 2006 kontakt, daarna niet meer!!]. Thuis
Op zondag was het na de kerk (de Dominicuskerk, die was pas uit 1951!) altijd koffiedrinken, of bij v.d. Bosch of bij ons, met slagroom (kloppen kon Peter goed, hij werkte zaterdags bij de banketbakker). In de kerk was het trouwens vaak net zo'n bende als op school; op het koor vliegtuigjes vouwen en naar beneden gooien. En de koster maar rennen en kijken. Vertier
Een prachtig schooljaar: de moeite om nog eens over te doen;-). We waren aan het voetballen in de Operatuin -op de betonnen tennisbaan- toen het bericht van school kwam, ik wist het natuurlijk al wel. Maar Ma schrok zich rot: dat schooljaar woonde ik immers voor het eerst in de Händelstraat.
In de buurt speelden we met Paul Peek en zijn vrienden uit de buurt van het Herderplein. De vaste standplaats (tegenwoordig hangplek) was het trafohuisje naast de fam. Kroes (Nanne en Olga). Met Paul Peek en Peter Klerks heb ik nog gekampeerd in het Grote Bos (zie ansichtkaart bij kamperen), (leger)tentje gehuurd bij de dumpzaak op het Leidseveer: met zijn drieën erin. Veel eten deden we niet en dat brak me zondags achter in de kerk wel op, ik geloof dat ik flauw viel.
Met de hele wijk werden kerstbomengevechten gehouden tegen de buurt aan de overkant van het Merwedekanaal. We trokken de stenen uit de straat en gooiden er mee: de bus kon er even niet door. Het eindigde pas toen de Spinozabrug werd opengedraaid en de politie met zijspan achter ons aanging; maar helaas konden die niet door de poortjes achter de huizen rijden . . en zo kwamen we weer veilig thuis. Tien jaar later was er weer zo iets, maar dan wat forser: zie HUA UN 28 mei 1965 pag.36. De link werkt eindelijk!!
Ook Peter v.d. Kaaij met zijn 'deftige' fiets stond vaak bij het clubje, we gingen ook wel eens samen op 'meidenjacht' in diezelfde buurt van de kerstbomen tegenstanders. En Bartho Oranje, zijn vader was iets bij de politie, net als ('oom') Huug Maat, die achter ons woonde.
Ik stond ook nog wel eens te praten op de hoek van de Bachstraat en de Schuhmannstraat met Fieke (nu Sophie van Loon-) de Vries, doch daar kwam ik pas in 2005 via Schoolbank weer achter!! Voorjaar 2006 zie ik haar weer in Oosterhout!
Van al dat kamperen heb ik toch iets overgehouden, ook het feit dat Ma en Oom Henk gingen kamperen hielp mee. In ieder geval heb ik toen bij V&D dat groene tentje gekocht voor ƒ99,- het bonnetje zat nog in mijn agenda van 1960. Bijna had ik het in 1992 op de TU-excursie nog nodig: waar zijn de haringen, Bas? De tent heeft rustig op de nieuwe zolder in de kast liggen wachten tot hij mee mocht naar Tarsac in 2006.
Het was ook de tijd van het zwemmen in het A'dam-Rijnkanaal (voor de Duplexwoningen van Sch Sr), sleepje pikken en meevaren naar Maarssen en dan weer een sleepje terug. En de Rijkspolitie maar heen en weer varen, want dat mocht allemaal niet. Met de vrienden van Bert zwommen we aan het eind van de Galecopperdijk bij de volgende brug. Toen het Kanaleneiland opgespoten werd kon je ook binnendijks zwemmen. In de tijd met Gerard gingen we vanaf de andere kant het drijfzandgebied in: gevaarlijk maar wel leuk. Elkaar uitgraven als je vast bleef zitten. Maar dat was al eerder. Weer Boni
De (alweer) derde klas van Boni in het nieuwe gebouw. Met 'buurman' Pim Rood uit Vleuten (Schoolstraat 5?), de Vleutenseweg af fietsend met Boy v.d. Meijs (†2010; die kende Letta van Kurt Hamming, HTS 1961). In het najaar besloten we een keer door te zwemmen tot in de winter Pim en Ik, Boy lette op de kleren. Dat ouwe mannetje vroeg vriendelijk aan hem of wij niet goed wijs waren? Het was al oktober geloof ik. Pim was altijd bezig met Einsteins' relativiteitstheorie, met Zweeds geloof ik ook en hij wilde later naar India (in januari 2008 ontmoeten we elkaar weer bij Cees van Woerden). We hadden nog een ander avontuur gedrieën: we gingen wel eens bij de Huishoudschool op de Nieuwekamp langs. Een keer liepen we naar binnen om eens te kijken en plotseling ging de deur achter ons op slot! Maar aangezien we de weg kenden konden we via de fietsenberging weer op straat weg komen ;-)
Ik geloof dat we in de klas ook behoorlijk lastig waren, Ari Verzandvoort met proppen gooien -hij zag geloof ik slecht- de wastafel vol laten lopen en daarna weer slurpend leeg, dat ging vanzelf. Nablijven en dan wegrennen als hij zich omdraaide om zijn agenda te pakken. Stond 'ie in die donkere fietsenkelder te loeren of hij ons nog zag: je liep dan zo langs hem!
In die nieuwe school was ook een kapel, dus de eerste vrijdag van de maand het eerste uur vrij zat er niet meer in, we gingen op school naar de kerk en notabene die gluiperd van een Wierink trad op als priester. Ook in zijn godsdienstlessen was de maat gauw vol: wij hoefden niet meer te komen tenminste: einde R.K. Kerk.
De klassefeestjes hielden we in een berging onder de flatjes in het Thomas à Kempisplantsoen, die mensen verhuurden hun berging, ze waren zelf doof! Ik nam dan mijn Teppaz pickupje met losse versterker mee. De danslessen bij Zegers (gevorderde cursus) leken me na de eerste lessen (tango) niks, allemaal tuthola's. Zeilvakantie naar de Kaag (1960; café de Bonte Koe met zijn jukebox en een enkele jazzplaat erin) met de 16 m2, met Martin en Evert Pauw (bekeuring wegens zonder licht naar de overkant varen (in het kasboek van mijn moeder staat mijn deel van de ƒ15,- (ƒ5,-) vermeld), we mochten er ook niet kamperen, van de boer wel: daarna op de hooizolder geslapen.
Ik heb nog één schoolrapport uit die jaren (de rest is met het archief van SR verdwenen in 1967!) met watervlekken: Als variant op "alle eendjes zwemmen in het water" was het onder mijn jas uitgeschoten en in de Catharijnesingel terechtgekomen. Toen ik het miste, ben ik de route teruggefietst en zag ik het in het water liggen. Met een reddingspaal -rood-witte stok met ijzeren haak- heb ik het er weer uitgevist!.
Als Bert naar Nieuw Guinea gaat (als telegrafist, najaar 1960) mag ik naar boven, maar ik vind het te klein en ga/mag de zolder verbouwen; ik trek de kamer door naar achteren. Mijn vader laat een kast maken die ik ontworpen had en die blijkt dan niet door het trapgat naar boven te kunnen: dan maar doormidden gezaagd en weer op elkaar gezet boven. In die kast monteer ik de radio (BX373U) van opa de Roos die ik uit de bakelieten kast -ik had hem al overgeschilderd nota bene- haal. Later timmerde ik een bar op mijn kamer waarvan de voorraad aangevuld werd op de Leidseweg, net als de sigaretjes vroeger. Als Bert terug komt medio 1961 betrekt hij 'beneden' de achterslaapkamer totdat hij in Amsterdam op kamers gaat wonen. De tweede maal derde klas HBS-b (met de generatie die van de Mulo naar de HBS komt). Rob de Waal met de theekistbas, die ik voor ƒ25 over nam en zat daarmee gelijk in de schoolband. Louis Thielemans. Een klas met meisjes erin (o.a. Suze Kragten † 2021 en Ineke Muijlaart). Jongens uit Oog in Al (Jos Zeegers, Henny van Rooijen, Jan van Rooijen: meubelfabriek IJsselstein?). Met Jos Zeegers hebben we nog eens gelachen: Van Hoven (Engels) had de gewoonte met het boek op zijn rug door de klas te wandelen. Jos zat voor mij. Toen van Hoven langs kwam deed hij net of hij dat boek uit zijn hand wilde slaan; allemaal grinniken. Op een gegeven moment gaf ik hem precies op het goede moment een duwtje waardoor het boek nu echt geraakt werd en door de lucht vloog. Dat leverde hem een linkse direkte op, en Jos maar pruttelen dat hij het niet gedaan had. Cees van Woerden uit Groenekan, Kastanjelaan (oom Herman Versteeg woonde verderop aan de overkant) met zijn paarse zelfgebouwde fiets en zijn eeuwige 'buurman' Frans -autosexueel- Wildemast. Met het klassefeestje bij Theo Uiterwaal (†2004), die bij de DE net over de brug links op de Hoge Weide in een boerderij woonde, hij had kinderverlamming gehad of zo. In 2019 kom ik op de boerderij als restauratieproject van BOEi en ontmoet zijn nog levende broers en zuster ...een emotioneel middagje! Van de vierde klas heb ik ook nog een klassefoto. . . . | |
