Na vele jaren gewoond en verbouwd te hebben, begon het toch te kriebelen om een nieuw huis te ontwerpen en te bouwen. Het wonen langs de dijk had ook zijn bezwaren: gevaarlijk voor de kindertjes, geen vervolg onderwijs voorhanden. Tja . . | ||||
Het was wel mooi geworden: de luiken en de voordeur blank gelakt, de schuifraampjes paars geschilderd met witte randjes. We gebruikten de luiken ook echt tegen de kou of inkijk. Gordijnen hadden we niet. De betonnen stal wit geschilderd, het hout vernieuwd en zwart gebeitst met sadolins. Een schuifdeur in de stal. Een aantal buitenlampen (glazen bollen van Raak). Centrale verwarming, een draaibare TV antenne een garage waar twee auto's in konden. Het stilletje was vervangen door een badkamer en een normaal toilet. Het varkenshok was in 1969 een mooi atelier geworden. | ||||||||
Na ons besluit in Oosterhout nieuw te gaan bouwen, kwam er nog een kink in de kabel: er werd plotseling een dijkverhoging aangekondigd. Nu waren er in het rivierengebied wel dijkverhogingen gepland, maar dat ons tracee ook aangepakt zou worden, daar had niemand op gerekend. Het openbaar bestuur werkte toen nog veelal achter de schermen aan dergelijke plannen. Zo was er in Sliedrecht al een werkgroep aan de gang en in Streefkerk zaten we daarna ook al met een gezelschap bij elkaar met plannen waarin in diverse panden -ook het onze- gewoon een rood kruis stond getekend. Dat vroeg om aktie en behalve mee te praten in die werkgroep, nam ik een advocaat in de arm. Behalve het woonhuis moest ook het atelier in de vm. varkensstal weg, maar dat was een bedrijfsruimte en daar had men wat meer ontzag voor: dat kostte (meer) geld. Toen ik eenmaal wist om welke (technische) redenen het voorhuis gesloopt moest worden, kon ik e.e.a. zelf nameten en het bleek dat het slechts om een enkele meter ging: leidingen moesten voortaan onder de grond buiten het theoretische talud ingegraven worden in plaats van op de houten palen langs de dijk. Het ging dus eigenlijk niet eens om de dijkverzwaring, maar om het ingraven van de leidingen! Na een gesprek met de landmeter tijdens het inmeten, bleek die meter geen probleem en kregen we later als antwoord op ons formele bezwaar dat het huis niet geamoveerd hoefde te worden. Toen konden we het pas te koop aanbieden: Oosterhout was al in aanbouw! Maar dat wisten zij niet. Hieronder nog wat plaatjes van het interieur: | |||||
Ja, dat was de prijs in die jaren! 50 jaar later ... | |||||